Kijk, ik snap dat iedereen gebukt gaat onder de huidige maatschappelijke druk, om van werkstress en gezinssituaties nog maar te zwijgen. Laten we eerlijk zijn, het is voor niemand nog makkelijk tegenwoordig. We moeten werken tot we er zo goed als letterlijk bij neervallen, krijgen in ruil vaak stank voor dank of zelfs afdank. Ik begrijp dat de goedlachsheid bij de mens tegenwoordig meer zoek is dan wat anders, echt, ik snap dat maar al te goed. We worden als nummertje behandeld, je weet wel, zo een nummertje dat je bij de slager of bakker of eender welke inschrijvingsbalie uit zo'n toestelletje moet halen en dat je vervolgens, als het jouw beurt is, al dan niet verfrommeld en verkreukt in het desbetreffend mandje of doosje gooit. Die nummertjes, dat zijn wij, de 'gewone' (werk)mens.
Maar wat ik niet snap en nooit zal snappen: Waar is ons respect naartoe? We zitten toch zo goed als allemaal in hetzelfde vat als sardientjes in een blik. Kunnen we dan niet gewoon beter samenwerken in plaats van mekander constant te ambeteren en tegen te werken? Het zou het leven voor mij alleszins al een stuk makkelijker en vooral minder stresserend maken! Men heeft tegenwoordig echt totaal geen greintje respect of geduld meer. Het is bedroevend, echt waar, ik word er diep door geraakt.
Zo vraag ik me af wat het nut is van afspraken maken, als toch niemand zich daar aan lijkt te houden of het zelfs nodig vindt om zich voor eventuele vertragingen van halve uren of 3 kwartier even te excuseren. Of het nut van een stoel met armleuningen als je toch zo breed gaat zitten dat je ook de armleuning van je buur(in dit geval was ik dat dus, die buurvrouw) nodig hebt zodat desbetreffende buur(ik dus, again) bijna durft vragen of ze van plaats zal veranderen omdat je toch al bijna op haar schoot ligt... Om dan over die walm van sigarettenadem geparfumeerd met een vleugje muntkauwgom nog maar te zwijgen. Newsflash: sigarettenadem blijf je ruiken hoor!! En die kauwgom verhelpt dat niet! Integendeel.... Maar kom, we dwalen af....
Respect dus. Wat is het? Waarvoor dient het? Hoe gebruik ik het het best? Het zijn vragen die de doorsnee huidige mens zich wel eens mag stellen!
Kijk, het is namelijk niet zo moeilijk hoor! Bijvoorbeeld: Je zit in een bus die redelijk vol zit en er stapt een oude man of dame, u mag kiezen, op de bus. Hij/zij, schrappen wat niet past, is nogal slecht te been, dat kan je vaststellen uit zijn/haar waggelende eendenpas en houten wandelstok. Wat ik dan doe is het volgende: Ik verhef mijn dik gat en bied met een vriendelijke lach mijn zitje aan aan de waggelende oude man/vrouw. Feit is dat ik dan moet blijven rechtstaan en wat moeite moet doen om mij in de bochten en op vluchtheuvels in evenwicht te houden. Dat is niet plezant, dat neem ik aan, maar stel u voor dat die oude man/vrouw daar zo had moeten staan. Ongelukken gegarandeerd! Hetzelfde mag u ook toepassen voor zwangere vrouwen en niet zo oude mensen die ook slecht te been zijn(want ja, dat kan ook gebeuren hoor).
Tot zover de eerste les in Respect! Voor verdere info of vragen kan u altijd terecht op het secretariaat, zijnde mijn email-inbox oftewel hieronder via de comments. Ik dank u vriendelijk voor uw aandacht en hoop van harte dat u deze oefening ter harte neemt en vanaf nu volop gaat toepassen.
Als opdracht voor volgende les mag u zelf een aantal situaties bedenken waarin we respect missen en hoe we dat dan zouden kunnen oplossen.
Next time: De jeugd....... *diepe zucht*
Maar wat ik niet snap en nooit zal snappen: Waar is ons respect naartoe? We zitten toch zo goed als allemaal in hetzelfde vat als sardientjes in een blik. Kunnen we dan niet gewoon beter samenwerken in plaats van mekander constant te ambeteren en tegen te werken? Het zou het leven voor mij alleszins al een stuk makkelijker en vooral minder stresserend maken! Men heeft tegenwoordig echt totaal geen greintje respect of geduld meer. Het is bedroevend, echt waar, ik word er diep door geraakt.
Zo vraag ik me af wat het nut is van afspraken maken, als toch niemand zich daar aan lijkt te houden of het zelfs nodig vindt om zich voor eventuele vertragingen van halve uren of 3 kwartier even te excuseren. Of het nut van een stoel met armleuningen als je toch zo breed gaat zitten dat je ook de armleuning van je buur(in dit geval was ik dat dus, die buurvrouw) nodig hebt zodat desbetreffende buur(ik dus, again) bijna durft vragen of ze van plaats zal veranderen omdat je toch al bijna op haar schoot ligt... Om dan over die walm van sigarettenadem geparfumeerd met een vleugje muntkauwgom nog maar te zwijgen. Newsflash: sigarettenadem blijf je ruiken hoor!! En die kauwgom verhelpt dat niet! Integendeel.... Maar kom, we dwalen af....
Respect dus. Wat is het? Waarvoor dient het? Hoe gebruik ik het het best? Het zijn vragen die de doorsnee huidige mens zich wel eens mag stellen!
Kijk, het is namelijk niet zo moeilijk hoor! Bijvoorbeeld: Je zit in een bus die redelijk vol zit en er stapt een oude man of dame, u mag kiezen, op de bus. Hij/zij, schrappen wat niet past, is nogal slecht te been, dat kan je vaststellen uit zijn/haar waggelende eendenpas en houten wandelstok. Wat ik dan doe is het volgende: Ik verhef mijn dik gat en bied met een vriendelijke lach mijn zitje aan aan de waggelende oude man/vrouw. Feit is dat ik dan moet blijven rechtstaan en wat moeite moet doen om mij in de bochten en op vluchtheuvels in evenwicht te houden. Dat is niet plezant, dat neem ik aan, maar stel u voor dat die oude man/vrouw daar zo had moeten staan. Ongelukken gegarandeerd! Hetzelfde mag u ook toepassen voor zwangere vrouwen en niet zo oude mensen die ook slecht te been zijn(want ja, dat kan ook gebeuren hoor).
Tot zover de eerste les in Respect! Voor verdere info of vragen kan u altijd terecht op het secretariaat, zijnde mijn email-inbox oftewel hieronder via de comments. Ik dank u vriendelijk voor uw aandacht en hoop van harte dat u deze oefening ter harte neemt en vanaf nu volop gaat toepassen.
Als opdracht voor volgende les mag u zelf een aantal situaties bedenken waarin we respect missen en hoe we dat dan zouden kunnen oplossen.
Next time: De jeugd....... *diepe zucht*
Reacties
Een reactie posten