Liez liep weer tegen de lamp

Neemt u dat gerust letterlijk. Ik ben dat soort mens. Klungel dat het niet meer mooi is. Met mijn lompigheid loop ik geregeld tegen lampen, wat overigens een kunst is met mijn 1m60, blijf ik met loshangende ledematen geregeld achter deurklinken en kastknopjes hangen en stoot ik op wekelijkse zoniet zelfs dagelijkse basis wel ergens een knie of scheen tegen een tafelpoot, hoek van het bed of openstaande deur van de afwasmachine.

Om dus even ter verdediging van mijn wederhelft en ouders te verduidelijken dat ik echt niet mishandeld word ofzo. Believe you me, ik mep/stamp anders wel 3 keer zo hard terug hoor. Zo ben ik dan ook wel weer!

Het is maar om te zeggen dat als u mij weer eens met bont en blauwe bovenvernoemde lichaamsdelen tegenkomt, u zich niet ongerust moet maken. Ik ben dan waarschijnlijk weer in alle hevigheid ieverans tegengelopen met lompheidsfactor 80 op de schaal van Annelies.

De lamp van mijn mama zal het sinds vrijdag al weer geweten hebben, mijn hoofd bijgevolg ook. Dat spreekt voor zich. Gelieve dus uw huis kid-friendly te houden en alle kostbare stukken veilig in bubbelplastiek en krantenpapier op zolder op te bergen als ik op visite kom.

Verder ben ik best wel aangenaam in de omgang hoor. En helemaal niet moeilijk ofzo. :-)

Reacties