Iets waar ik nooit goed in was: beslissingen nemen. Die spreekwoordelijke knoop doorhakken. Uren liggen draaien in bed, piekeren, twijfelen, dagenlang met mijn gedachten er niet bij zijn, ...
Maar op 11 maart 2019 kon ik op welgeteld een uur tijd...nee, eigenlijk al na een paar minuten, een belangrijke knoop doorhakken: een nieuwe school!
We waren namelijk al een tijdje aan het rondkijken voor een andere school voor Sterre. Ze had het moeilijk, kon niet altijd goed volgen en kreeg in onze ogen ook absoluut niet de begeleiding die ze nodig had en verdiende!
Het viel ons op dat nogal veel van de leerkracht gerelateerde taken op ouders werden doorgeschoven onder het mom van 'de inspectie kijkt hier streng op toe'. Als ouder weet je dan meestal niet beter(denken ze) dus knik je maar ja en volg je maar blindelings hun instructies op. Maar dat pakte bij mij dus al niet.
Bovendien klaagde ze vanaf het 1e leerjaar bijna dagelijks dat ze gepest werd. Ik heb dit meermaals bij de leerkrachten aangegeven, ook de jaren nadien, maar hier werd niets aan gedaan.
In de laatste kleuterklas werd ik aan de schoolpoort aangesproken, te midden van tientallen passerende ouders, ivm de zwemlessen. Sterre had nog teveel schrik en zo zou ze er niet geraken. We moesten maar kijken voor zwemlessen en zwemkampen. Geschrokken omdat ik zo 'overvallen' werd op een plaats die daarvoor absoluut niet voor diende, ging ik met vochtige ogen verder. Sterre ging graag 'zwemmen', als wij met haar gingen had ze absoluut geen schrik, dus ik wist niet waar hij het over had. En daarbij: dit was het eerste jaar dat ze zwemmen had op school, overdrijven we niet een beetje met nu al te zeggen dat ze het niet gaat halen....over 7 jaar...? Ik gaf hier dus verder geen aandacht aan want zwemlessen en zwemkampen zijn enorm duur en dat konden we op dat moment niet betalen.
Ook in het 1e bleef ze het inderdaad wel wat moeilijk hebben tijdens de zwemlessen, maar ik besloot dat we daar best zelf met haar aan gingen werken.
Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens de zomervakantie ging Sterre met haar papa op regelmatige basis naar het zwembad. Ze ging probleemloos onder water en ze had totaal geen schrik.
Dit zette zich gelukkig voort tijdens de zwemlessen op school. Ze sprong probleemloos het water in en haar schrik was nergens meer te bespeuren. Meer dan voldoende voor ons!
Tijdens een oudercontact in het 2e leerjaar kregen we de melding dat we best naar een logopedist gingen en we kregen zelfs nog specifieke instructies over naar welke praktijk we moesten gaan en dat we ons moesten haasten want er was nog maar 1 plaats over.
Nadat ik in tranen was uitgebarsten begon ik na te denken... kon dit allemaal maar zomaar? Met een moeder die zelf op dat moment nog in het onderwijs als directiehoofd stond, wist ik hier en daar wel wat meer dan de 'doorsnee ouder' om het effe cru te zeggen. Ik vertelde haar dus wat er ons gezegd werd en ze werd meteen kwaad. Een leerkracht heeft dit niet te beslissen en al zeker niet op te dragen aan de ouders. Dat moet via het CLB en daar komen eerst testen bij kijken vooraleer er zo'n beslissing overwogen wordt in samenspraak met de ouders!
Ik wist dus voldoende en ging niet op de logo-opdracht in. Tenslotte was er buiten dat ze wat trager was en iets meer uitleg/aandacht nodig had soms, geen enkel probleem. Ze kan lezen, ze kan schrijven, ze kan rekenen...het duurt alleen iets langer.
Sterre haalde haar 2e jaar en kon probleemloos naar het 3e.
Ook nu weer was haar tempo het grote 'probleem', er werd maar gehamerd op het feit dat ze 100 maaltafels op 5 minuten moest kunnen. Ze stonden letterlijk met de timer langs haar met om de zoveel tijd de melding hoeveel tijd ze nog had.... Sorry, maar zo kan ik dat dan ook niet!
Sterre kende de maaltafels, alleen niet op 5 minuten. (en ze was ook heus niet de enige trouwens, dus aan wie ligt het dan...?)
Plots kregen vele ouders een brief ivm zwemmen: Onze dochter kon nog niet goed genoeg zwemmen en zou op het einde van het 3e lj de borstcrawl moeten kunnen. Dit volgens de eindtermen en de inspectie keek hier streng op toe ...
Ik wist dat dit NIET in de eindtermen stond en ik weet ook heel zeker dat de inspectie niet naar de kinderen maar naar het werk van de leerkrachten kijkt. Plus, de inspectie gaat echt geen tijd investeren om alle zwemlessen te gaan bekijken.
Bovendien was er nergens ooit sprake geweest van borstcrawl. Integendeel. Er werd in de laatste kleuterklas tijdens de info avond duidelijk gezegd dat er geen zwemslag meer werd aangeleerd, dat kinderen enkel zorgeloos in het water moesten durven springen en spelen en zich veilig voortbewegen en uit het water kunnen geraken.
Op de koop toe stond in vetgedrukte letters dat geldproblemen geen reden mochten zijn om geen extra zwemlessen/zwemkampen te laten volgen...
Ik moet er geen tekening bij maken zeker dat de stoom bijna uit m'n oren kwam? Ik contacteerde dus de onderwijsinspectie en die bevestigde enkel wat ik dus al wist en zei bovendien dat het verboden is om ouders op kosten te jagen, zeker voor het behalen van de eindtermen. Dat is de taak van de leerkracht!
Mijn mama zei: "Annelies, stop toch met u hier zo in op te jagen. Het heeft geen zin. Dit is niet goed voor u en Sterre zit daar ook niet op haar plaats. Sterre is haarzelf ook niet meer, ze is niet meer zo vrolijk en creatief, ze zit zo in haar schelp." Ik kon haar enkel gelijk geven "Zoek een andere school. Ga daar bij die school eens kijken!"
Ze kende namelijk een school in de buurt die volgens Jenaplan werkt. De school waar mama vroeger (ze is nu op pensioen) werkte, ging namelijk proberen over te schakelen op diezelfde werking en was al meermaals in deze school gaan observeren.
Ik maakte meteen een afspraak, de maandag na de krokusvakantie konden we om 14u gaan. Toen Kim, mevrouw de directeur, begon te vertellen had ik hoe langer hoe meer een goed gevoel. Ik kon alleen maar denken: ja...dit is wat Sterre nodig heeft! Ik moet hier niet over nadenken, dit is het gewoon. Hier zal ze openbloeien en hier zal ze zichzelf weer kunnen zijn.
Na een uitgebreide uitleg kregen we nog een rondleiding en we keken ook in de klas waar Sterre dan zou komen te zitten als ze naar deze school zou komen. De kinderen zaten op dat moment in de turnles, maar de juf van deze klas werd er bijgehaald en ook daar had ik meteen een goed gevoel bij.
We besloten dat Sterre woensdag mocht komen proberen, omdat het dan maar een half dagje was. Ik zei dat het voor mijn part al in orde was en dat ik best al wou inschrijven maar dat zouden we dan die woensdag regelen.
En zo geschiedde: Ik liep met een supergoed gevoel buiten, het leek wel alsof ik op wolkjes liep. Er was een enorme last van mijn schouders gevallen en ik had ook nog nooit zo snel een knoop doorgehakt.
We gingen nog een afscheidstraktatie kopen en ik mailde de juf alvast om haar op de hoogte te stellen dat die dinsdag Sterre haar laatste dag in de oude school zou zijn.
's Avonds stelde ik nog een beleefde brief op, doch met mijn ongezouten mening en ik deed er de mail van de onderwijsinspectie bij. Die is Sterre dinsdagochtend op het secretariaat gaan afgeven. We hebben sindsdien niets meer van de school gehoord.
Woensdag 13 maart 2019: Sterre was helemaal niet zenuwachtig zoals ik had gedacht, integendeel. Ze was kalm maar wel nieuwsgierig. Ze keek hier echt naar uit. Zegt genoeg, denk ik?!
Terwijl ze in haar klas ging kennismaken, ging ik bij de directie het nodige papierwerk invullen. Nadien zijn we nog even gaan piepen in de klas en de juf zei dat ze al helemaal ingeburgerd was alsof ze er al jaren op school zat :) Terwijl de andere kinderen die dag nog een toets gingen maken, kreeg Sterre van de godsdienst juf een persoonlijke rondleiding en ik vertrok met een opgelucht fladderend hartje naar huis.
Toen ik haar 's middags ging ophalen was ze zo enthousiast en ze wilde nooit meer naar haar oude school! Ze had al vriendinnen gemaakt al kende ze de namen nog niet goed maar ik verzekerde haar dat dat wel in orde zou komen. Donderdag ochtend liepen we nog maar net de speelplaats op en er werd al op haar geroepen. We kwamen de school binnen en er vloog haar al een meisje rond de nek. En bij de klas zelf riepen er ook verschillenden haar naam om goeiemorgen te zeggen. Wat voelde dit goed!
Ook de rest van de week ging supervlot en ze voelde zich er meteen thuis. Tegen vrijdag zagen we al een heel ander kind.
Een week later was ze weer helemaal opengebloeid, ze was vrolijker, ze kon haar creativiteit weer kwijt en kreeg ook de kans om dit te tonen op school!
Het is denk ik zowat de beste beslissing van mijn leven geweest. Het is zoveel leuker om een blije dochter van school te halen dan eentje die iedere namiddag staat te huilen....
In een volgende blogpost zal ik proberen wat meer te vertellen over Jenaplan en de werking van de school.
Tot gauw!
x Annelies
Maar op 11 maart 2019 kon ik op welgeteld een uur tijd...nee, eigenlijk al na een paar minuten, een belangrijke knoop doorhakken: een nieuwe school!
We waren namelijk al een tijdje aan het rondkijken voor een andere school voor Sterre. Ze had het moeilijk, kon niet altijd goed volgen en kreeg in onze ogen ook absoluut niet de begeleiding die ze nodig had en verdiende!
Het viel ons op dat nogal veel van de leerkracht gerelateerde taken op ouders werden doorgeschoven onder het mom van 'de inspectie kijkt hier streng op toe'. Als ouder weet je dan meestal niet beter(denken ze) dus knik je maar ja en volg je maar blindelings hun instructies op. Maar dat pakte bij mij dus al niet.
Bovendien klaagde ze vanaf het 1e leerjaar bijna dagelijks dat ze gepest werd. Ik heb dit meermaals bij de leerkrachten aangegeven, ook de jaren nadien, maar hier werd niets aan gedaan.
In de laatste kleuterklas werd ik aan de schoolpoort aangesproken, te midden van tientallen passerende ouders, ivm de zwemlessen. Sterre had nog teveel schrik en zo zou ze er niet geraken. We moesten maar kijken voor zwemlessen en zwemkampen. Geschrokken omdat ik zo 'overvallen' werd op een plaats die daarvoor absoluut niet voor diende, ging ik met vochtige ogen verder. Sterre ging graag 'zwemmen', als wij met haar gingen had ze absoluut geen schrik, dus ik wist niet waar hij het over had. En daarbij: dit was het eerste jaar dat ze zwemmen had op school, overdrijven we niet een beetje met nu al te zeggen dat ze het niet gaat halen....over 7 jaar...? Ik gaf hier dus verder geen aandacht aan want zwemlessen en zwemkampen zijn enorm duur en dat konden we op dat moment niet betalen.
Ook in het 1e bleef ze het inderdaad wel wat moeilijk hebben tijdens de zwemlessen, maar ik besloot dat we daar best zelf met haar aan gingen werken.
Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens de zomervakantie ging Sterre met haar papa op regelmatige basis naar het zwembad. Ze ging probleemloos onder water en ze had totaal geen schrik.
Dit zette zich gelukkig voort tijdens de zwemlessen op school. Ze sprong probleemloos het water in en haar schrik was nergens meer te bespeuren. Meer dan voldoende voor ons!
Tijdens een oudercontact in het 2e leerjaar kregen we de melding dat we best naar een logopedist gingen en we kregen zelfs nog specifieke instructies over naar welke praktijk we moesten gaan en dat we ons moesten haasten want er was nog maar 1 plaats over.
Nadat ik in tranen was uitgebarsten begon ik na te denken... kon dit allemaal maar zomaar? Met een moeder die zelf op dat moment nog in het onderwijs als directiehoofd stond, wist ik hier en daar wel wat meer dan de 'doorsnee ouder' om het effe cru te zeggen. Ik vertelde haar dus wat er ons gezegd werd en ze werd meteen kwaad. Een leerkracht heeft dit niet te beslissen en al zeker niet op te dragen aan de ouders. Dat moet via het CLB en daar komen eerst testen bij kijken vooraleer er zo'n beslissing overwogen wordt in samenspraak met de ouders!
Ik wist dus voldoende en ging niet op de logo-opdracht in. Tenslotte was er buiten dat ze wat trager was en iets meer uitleg/aandacht nodig had soms, geen enkel probleem. Ze kan lezen, ze kan schrijven, ze kan rekenen...het duurt alleen iets langer.
Sterre haalde haar 2e jaar en kon probleemloos naar het 3e.
Ook nu weer was haar tempo het grote 'probleem', er werd maar gehamerd op het feit dat ze 100 maaltafels op 5 minuten moest kunnen. Ze stonden letterlijk met de timer langs haar met om de zoveel tijd de melding hoeveel tijd ze nog had.... Sorry, maar zo kan ik dat dan ook niet!
Sterre kende de maaltafels, alleen niet op 5 minuten. (en ze was ook heus niet de enige trouwens, dus aan wie ligt het dan...?)
Plots kregen vele ouders een brief ivm zwemmen: Onze dochter kon nog niet goed genoeg zwemmen en zou op het einde van het 3e lj de borstcrawl moeten kunnen. Dit volgens de eindtermen en de inspectie keek hier streng op toe ...
Ik wist dat dit NIET in de eindtermen stond en ik weet ook heel zeker dat de inspectie niet naar de kinderen maar naar het werk van de leerkrachten kijkt. Plus, de inspectie gaat echt geen tijd investeren om alle zwemlessen te gaan bekijken.
Bovendien was er nergens ooit sprake geweest van borstcrawl. Integendeel. Er werd in de laatste kleuterklas tijdens de info avond duidelijk gezegd dat er geen zwemslag meer werd aangeleerd, dat kinderen enkel zorgeloos in het water moesten durven springen en spelen en zich veilig voortbewegen en uit het water kunnen geraken.
Op de koop toe stond in vetgedrukte letters dat geldproblemen geen reden mochten zijn om geen extra zwemlessen/zwemkampen te laten volgen...
Ik moet er geen tekening bij maken zeker dat de stoom bijna uit m'n oren kwam? Ik contacteerde dus de onderwijsinspectie en die bevestigde enkel wat ik dus al wist en zei bovendien dat het verboden is om ouders op kosten te jagen, zeker voor het behalen van de eindtermen. Dat is de taak van de leerkracht!
Mijn mama zei: "Annelies, stop toch met u hier zo in op te jagen. Het heeft geen zin. Dit is niet goed voor u en Sterre zit daar ook niet op haar plaats. Sterre is haarzelf ook niet meer, ze is niet meer zo vrolijk en creatief, ze zit zo in haar schelp." Ik kon haar enkel gelijk geven "Zoek een andere school. Ga daar bij die school eens kijken!"
Ze kende namelijk een school in de buurt die volgens Jenaplan werkt. De school waar mama vroeger (ze is nu op pensioen) werkte, ging namelijk proberen over te schakelen op diezelfde werking en was al meermaals in deze school gaan observeren.
Na een uitgebreide uitleg kregen we nog een rondleiding en we keken ook in de klas waar Sterre dan zou komen te zitten als ze naar deze school zou komen. De kinderen zaten op dat moment in de turnles, maar de juf van deze klas werd er bijgehaald en ook daar had ik meteen een goed gevoel bij.
We besloten dat Sterre woensdag mocht komen proberen, omdat het dan maar een half dagje was. Ik zei dat het voor mijn part al in orde was en dat ik best al wou inschrijven maar dat zouden we dan die woensdag regelen.
En zo geschiedde: Ik liep met een supergoed gevoel buiten, het leek wel alsof ik op wolkjes liep. Er was een enorme last van mijn schouders gevallen en ik had ook nog nooit zo snel een knoop doorgehakt.
We gingen nog een afscheidstraktatie kopen en ik mailde de juf alvast om haar op de hoogte te stellen dat die dinsdag Sterre haar laatste dag in de oude school zou zijn.
's Avonds stelde ik nog een beleefde brief op, doch met mijn ongezouten mening en ik deed er de mail van de onderwijsinspectie bij. Die is Sterre dinsdagochtend op het secretariaat gaan afgeven. We hebben sindsdien niets meer van de school gehoord.
Terwijl ze in haar klas ging kennismaken, ging ik bij de directie het nodige papierwerk invullen. Nadien zijn we nog even gaan piepen in de klas en de juf zei dat ze al helemaal ingeburgerd was alsof ze er al jaren op school zat :) Terwijl de andere kinderen die dag nog een toets gingen maken, kreeg Sterre van de godsdienst juf een persoonlijke rondleiding en ik vertrok met een opgelucht fladderend hartje naar huis.
Toen ik haar 's middags ging ophalen was ze zo enthousiast en ze wilde nooit meer naar haar oude school! Ze had al vriendinnen gemaakt al kende ze de namen nog niet goed maar ik verzekerde haar dat dat wel in orde zou komen. Donderdag ochtend liepen we nog maar net de speelplaats op en er werd al op haar geroepen. We kwamen de school binnen en er vloog haar al een meisje rond de nek. En bij de klas zelf riepen er ook verschillenden haar naam om goeiemorgen te zeggen. Wat voelde dit goed!
Ook de rest van de week ging supervlot en ze voelde zich er meteen thuis. Tegen vrijdag zagen we al een heel ander kind.
Een week later was ze weer helemaal opengebloeid, ze was vrolijker, ze kon haar creativiteit weer kwijt en kreeg ook de kans om dit te tonen op school!
Het is denk ik zowat de beste beslissing van mijn leven geweest. Het is zoveel leuker om een blije dochter van school te halen dan eentje die iedere namiddag staat te huilen....
In een volgende blogpost zal ik proberen wat meer te vertellen over Jenaplan en de werking van de school.
Tot gauw!
x Annelies
Reacties
Een reactie posten